Eski/meyen Şiirimiz Şiiri - Ali Havan

Şiir kelamın burcu pırıltılı bir mehtap
Nakışlarla bezenmiş altın yaldızlı kitap
Her söz ayrı bir hikmet her cümle ayrı sanat
Şiirin etrafında dönerdi tüm kâinat
Satırlar harmanlardı yer ile gökyüzünü
Coşardı kelimeler görseydi yâr yüzünü
Sevgiyi ölçer hece şiir şaşmaz terazi
Çağları dirilten ses hayat üfleyen mazi
Sevgiyi dağ eyledik su ile aktık yola
Şiirin son durağı aşk menzilinde mola
Bâkî’de yarım heves Fuzûlî bende düğüm
Odun küfelerinde hep Yunus'tur gördüğüm
Ferhat Şirin’e esir Kays’a ki Leyla düşer
Çöllere düşenlerin gönlüne Mevla düşer
Mevlânâ’dan Yunus’a destelenmiş gül ile
Zevkimiz sanatımız şiirle geldi dile
Seher kuşudur şiir renk bülbülü gecenin
Büyüsünde yaşardık binbir süslü hecenin

Işığını kaybettik yolumuzda yıldızın
Bir muhalif rüzgârın yeli çarptı ansızın
Hokka şişeleri boş ağzı kurumuş kamış
Divit hangi müzede teşhiri sayıklamış
İçimizde biriken ne varsa dünde sebep
Her çizgiye ah çeker ince isli mürekkep
Şiir yol ortasında kaldı boylu boyunca
Söz dalgaları dindi iklimi kuruyunca
Söküldü iplikleri sırtımdan düştü heybem
Karanlığa gömüldü birdenbire gök kubbem
İlk önce kelimeler cılızlaştı ve söndü
Yıkıldı söz dağları kurak vadiye döndü
Ayarsız gönül ritmi artık bozuldu ahenk
Düştü söz incilerim neyi tartacak mihenk
Birkaç nesirde talim birkaç gazelde adı
Satırlar arasında saklı kaldı muradı
Ne Kerem var ne Aslı ne Ferhat ile Şirin
Artık ne tadı kaldı ne de tuzu şiirin
İstanbul/1991-2020
(Kuşatılmış Yalnızlık 2021)