Artık kimse mendil sallamıyor
Giden trenin ardından…
Oysa tren aynı tren, istasyon aynı
Değişen sadece biziz
Biraz da zaman…
Oya gibi işlenmiş ve zarif değil, yazık…
Dilimize pelesenk ettiğimiz aşk bugün,
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
***Dilimize pelesenk ettiğimiz aşk bugün,
En az cebimizdeki mendiller kadar kağıt!***
seçmek istemedim hiç bir dizesini ama burası ayrı bi güzeldi..final mi..son noktaydı...
tampuan..tşk.ler...
Kültür değişimi üzerinden anadolu insanın yüreğine sallanan bir turnosol kağıdı olduğunu düşünüyorum şiirin..
Şair duyarlılığın eksilmesinden şikayet ederken muhafaza edilmesi gereken değerlere işaret ediyor..
Muhafazakarlık her insanın yaşadığı bir duygu..Edebi sanatlarda nostalgie olarak özel bir telaffuzla anılıyor.
Sevgili şair,
İnsan her halükarda güzelliklerin peşindedir...
insandan umut kesilmez.
Her ne kadar kağıt mendilleri sevgiliye sallayamaz veya tanzimatta olduğu gibi katibine bilinçli bir şekilde düşüremezse de üzerine bir kaç dize yazar..
insan bir yolunu bulur eşyaya sevgisinden izler düşürür..
Tebrikler şiire
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta