Eski Mektuplar Şiiri - Hakan Kurtaran

ESKİ MEKTUPLAR…
================

Elde kalem yazarken, şu yürekten dökülür
Okunurken satırlar, içlerimiz sökülür.
Kalamazsın ayakta, diz üstüne çökülür,
Mektupların tümünü, o zarflar koruyordu,
Postacılar eskiden, adresler soruyordu!

Parçalanmış şu sırlar, mektuplara dizilir,
Yüzünde gün ışığı, hayalinde çizilir.
Bu aşkların gücüyle, rüyalarda gezilir,
Mektubu alan mutlu, açıp da okuyordu
Satırlar bitince de, zarfına sokuyordu!

Cebi yırtık hayaller, mısraların dilinde,
Doldurulur denizler, akan suyun milinde.
Uçuşur kıvılcımlar, parmaktaki zilinde,
Mektupta yazılanlar, irtibat sağlıyordu!
Bazen sitemli sözler, kalpleri dağlıyordu,

Akrebin uykusunda, nihayete ermeyen,
Yıpranmış gecelerde, sevdiğini vermeyen.
Bu bitimsiz sevda da, başkasını görmeyen,
Mektuplarda okunan, kalpleri bağlıyordu,
Yükseldikçe duygular, gözleri ağlıyordu!

Her bakışta yazılır, gönderilen binlerdi,
Konuşurken sevdiği, kulak verip dinlerdi.
Hafta sonu yalnızken, satırlarda inlerdi,
Mektuptaki inciler, pembemsi tozuyordu!
Dayanılmaz ayrılık, dengeyi bozuyordu,

Üstüne çığlar düştü, bir tas bade içince,
Işıklarda kesildi, şartelini çekince.
Bakışmalar dolunay, güzelini seçince
Desenli bir mektuptu, mis gibi kokuyordu
Petek petek işlenmiş, bir sevda dokuyordu!
*
Hakan KURTARAN
04.01.2009-AYDIN