İki âşık konuşuyordu alçak sesle,
Kırmızı likenlerin tamamen kemirdiği,
Yosundan yeşil renk almış, eski köprüde ;
Ve bizdik bu!
Adam, kadına doğru sevgiyle eğilmişti,
Aşktan ve güvenden söz ediyordu,
Sâdık kalbinde taşıdığı ;
Ve bendim bu!
Kadın solgun ve kararsızdı,
Titriyordu, yine de ürkmüyordu,
Uzaklardan gelen bir sesi dinliyor gibiydi;
Ve sendin bu!
Eski köprünün üstünde hep aynıdır,
Randevulaşır iki âşık ;
Adam anlatır, kadın sevildiğine inanır ;
Biz bu değiliz artık !
Auguste Angellier
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Kayıt Tarihi : 4.5.2019 20:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!