Eski Kıyafet Şiiri - Halil Türkoğlu

Dizinin dibinde avutulan harikalar
Bir çıkmazın,
Çıkmaz olan köşesinde.
Hiç buruk muyum diye sorma,
Çocukluğum, bir vitrinin
Gözlenen yerlerinde.

Demir sürgüler her zaman paslı
Her zaman güneşe koşuyorlardı
Lâkin yağmurda kızgın, kahreden cinsten
Kararan sen ve ben,
İşleyen cinnet kimyası.

Döküntülü bir koltuk beklemişse hele
Oturulan ve yiten herşeyden
Beline dayamayı bırakıpta
Dizlerinin dibine çökmüşse hele.

Tutkunluk, ziyaretsiz misafirliğin ikramı
Bırak dediler, bırakmaz gibiler.
Sana söz veripte abartmam,
Kağıt makyajını
Kelimeler düştü zamandan dolayı,
Nokta hesabı.

Sevgimi, dirayetli tut sevgimi
Çevrilen ve hep yeni cinsten.
Aldın mı mühürü, bastın mı parayı?
Aldın mı anıyı
Eski kıyafetinden.