Eski kışlar Şiiri - Kemal Müftüoğlu

Hiç bitmezdi geceler
Dışarıda diz boyu kar
Adeta ölüm sessizliği
Uyur uyur uyanırdık
Yine de sabaha çok var.
Ne soğuk yatağa girmek kolaydı
Ne sıcak yataktan çıkmak.
Bazen günlerce yağardı kar
Tüm çirkinlikleri örtecek kadar.
Bir kaç eski Laz evi
Taş oturtmalı tek kat
Penceresi demir korumalı
Avlusunda serende var.
Yalnızca hısım akraba
İnanın eski mahallede
Hepsi bu kadar.
Yıllar var ki
Hangi deli rüzgar esti
Bilinmez.
Artık ne eş dost kaldı
Ne de yar.
Gör görebilirsen
Bul bulabilirsen.
Hepsi de geçmişin
Hüzünlü koynunda
Birer birer sessizce kayboldular.