Eski Kilim Şiiri - İbrahim Bayraktar

İplik iplik tezgâhlara gerildin,
İlmek ilmek çiçek gibi derildin,
Sedirlere, odalara serildin,
Yaşlandın da kenara mı atıldın?

Kadir, kıymet bilmeyenler ne anlar?
Böyle alır, satar anlamayanlar,
Değerin biçilmezken bir zamanlar,
Kaç kuruşa eskiciye satıldın?

Toz, toprak içindeydi altın, üstün,
Sen ki, duvarlara asılan süstün,
Bu yüzden gönül koydun, belki küstün,
Bak! yine aramıza katıldın.

Ah! eski kilim, vefasızım sanma,
Sen, beni sırtında taşıdın amma;
Ben de senden, heybe yapıp sırtıma;
Yıllarca omzumda taşıyacağım.

27.12.2006/Ankara