Eski Kara Kışlar Şiiri - Yahya Bilican

Altı ay boyunca bizi kapıdan
Kara kara baktırırdı kara kış
Dağlar yol vermezdi kardan tipiden
"İllallah!" der bıktırırdı kara kış

Sıkıntıdan yüzümüz pek gülmezdi
Hayatımız hiç de kolay olmazdı
Ağızlar da sağlam bir diş kalmazdı
Sıka sıka döktürürdü kara kış

Derdimizi depreştirip azdırır
Derman için kapı kapı gezdirir
Usandırıp tatlı candan bezdirir
Nasıl da kök söktürürdü kara kış

Kartopi*yi tencereye koyardık
Kabuğunu ince ince soyardık
Akşamları muhabbete doyardık
Gaz lambası yaktırırdı kara kış

Haro** da un biter tükenir azık
Boyunlar bükülür yürekler ezik
Umutlar buz tutar moraller bozuk
Fakire diz çöktürürdü kara kış

Dana kuzu doldurunca ahır' ı
Unuturduk çekilen tüm kahır’ı
Dört göz ile bekliyorken baharı
Bazen gitmez çok dururdu kara kış

Ulgar Dağ' ı özler eski kışları
Gelmeyince küsmüş ötmez kuşları
Eminim dökerdik gözden yaşları
Yine boyun büktürürdü kara kış

Bu yazılanları okuyan beyler
Sanmayın Bilican gaipten söyler
Bunların hepisi yaşanmış şeyler
"İt azabı!" çektirirdi kara kış

17.01.2017- İst.

*Patates **Ambarın bölümleri