Bazan öyle anlar geliyoki
bogazıma dügümlenen cümleler
öyle bıkkın bezgin bi vaziyet alıyorki aciz benligim
o anda bin bezmişlikle yorgun gözlerimi kapadıgımda
ucsuz bucaksız vadilerde koşup yoruldugumda
bir papatya çayırında nefesleniyor
ufka baktıgımda ekinler dolu tarlalar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim