Yakıtsız arabalarımızı çıkartırdık kömürlükten,
Eskiden kar yağdığında İstanbul sokaklarına.
Bastırırdık son gaz yokuş aşağıya,
Sonrada elimizde çıkartırdık yukarıya.
İşte en zevkli yanı kayarken aşağıya
Ayaklarımız havada, ağzımız kulaklarımızda.
Bir de arkadaşımız olurdu
Arkamızda veya ön tarafımızda.
Limuzin modeliydi bizim araba,
Beş kişi rahat binerdi yokuş aşağıya.
Aslında o bildiğimiz tahta merdivendi,
Karlı kış gecelerinde yokuş aşağı iyi giderdi.
Her evin kızağı ayrı ayrıydı,
Bizim limuzin çok seneler kullanıldı.
Karnaval sonrası ikinci karnaval evde yaşanırdı.
Islak çorap ve eldivenlerimizi kuruturduk,
Sabah erkenden okula koyulurduk.
Servis yoktu o zamanlar bizde,
Televizyonda tatil haberi de yoktu.
Ama karlı kış geceleri muhabbet çoktu.
Bizim limuzinin havası boldu,
Ama artık müzelik oldu.
Tıpkı bizim gibi.....
Kayıt Tarihi : 23.12.2005 18:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!