Eskiden kar yağdığında İstanbul sokaklarına
yakıtsız arabalarımızı çıkartırdık kömürlükten
bastırırdık son gaz yokuş aşağı
sonra da elimizde tırmanırdık yukarı
Kayarken işte en zevkli yanı
ayaklarımız havada ağzımız kulaklarımızda
bir kaç arkadaşımız olurdu
arkamızda veya ön tarafımızda
Beş kişi rahat binerdi
bizim kızak limuzin modeli
o aslında bildiğimiz tahta merdivendi
karlı kış gecelerinde yokuş aşağı iyi giderdi.
Her evin kızağı ayrı ayrıydı
bizim limuzin çok seneler yokuşlarda yoruldu
karnaval sonrası ikinci karnaval evde yaşanıyordu
ıslak çorap ve eldivenlerimizi kömür sobasında kurutur
sabah erkenden okulun yoluna koyulurduk
Okul servisi yoktu o zamanlar İstanbul’da
Uzay yolu ve tatlı cadıyı komşuda seyrettiğimiz
siyah beyaz televizyonda tatil haberi de yoktu
ama karlı kış geceleri muhabbet boldu.
Duydum ki;
Bizim limuzin uzun süre yine hizmet sunmuş
birkaç sene evvel de son kullanma tarihi dolmuş
gece çocuklar evden dışarı çıkmıyormuş.
Biz bu gece ailece dışarıdayız çocuklarımıza anı hazırlayacağız
sizi de bekleriz birlikte kartopu oynarız….
Kayıt Tarihi : 17.2.2008 21:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ruhum kara
bahtım kara
inadına yapıyor sanki
nasılda yağıyor pamuk gibi
kara bakın kara
hey çocuk
kartopunun içine
taş koyma e mi
hey amca
karları ezme ne olursun
altında çocukluğum var
Mehmet Akif Gülhan 21.11.2005 Saat 15.53
TÜM YORUMLAR (2)