Dün siyah-beyaz bir filmde
Eski İstanbul’da gezindim bir süre
Denizinde yüzermiş insanlar meğer
Yeşile özlem duymazlarmış önceden
Sevgi yetişirmiş eski İstanbul evlerinde
Güller açarmış o evlerin önlerinde
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
