Eski Hikaye Şiiri - Burak Akar

En çok o rüzgarı seviyorum ben, karayeli;
Saçlarına değiyor bana gelmeden önce,
İstanbul kokuyor, sen kokuyorsun...
Kış mevsiminde eser ya karayel,
Ondan kışı seviyorum en çok
Yüreğimin yangınına iyi geliyor!
Haziranda sen, temmuzda sen, ağustosta sen...
Zaten sıcak, hayli sıcak...
Bense mevsim normallerinin üzerinde seviyorum şu sıralar,
Yanıyorum aşk ateşiyle kavruluyorum

Biliyor musun,
Aslında mevsim falan bahane.
Gözlerinde sakladığın bir damla yaş olmak yeterdi
Gözlerinde yaşamak,
Göz kapaklarınla okşanmak için
Sen gözünü açtığında sabahları yaşamak,
Ve seninle gecelerde hülyalara karışmak için...
Belki bir damla yaş olsaydım gözlerinde
Saçlarına değen karayel,
Beni gözlerinden alır,
Boğazın serin sularına atardı
Hisardan Haliçe kadar denize düşmüş sarhoş gibi yüzerdim
Sonra o karayel, yine kıyıdan alır beni
Kapına kadar getirirdi belki,
Kim bilir?
Kapındaki paspasa konardım bir kelebek gibi
Ve sonra ayaklarının şemiyle yanardı kanatlarım...

Hepsi bir hayal, bir arzu sevgili,
Gerçek olan tek sensin,
Bunlar ise hikaye...