Eski Hayatımdan Yeni Düşüntüler

Bir yıl önceme her gün daha da yabancı
Yaşantımda bu kadar değişen ne?
Azalan nefesler; çoğalan morluklar.
Her şey yerli yerinde sanki
Kusursuza her geçen gün daha da yakın
Keşkelerle geçmişe baktım
Kırılmış onca dal
Koparılmış yapraklar
Birkaç çiçekten geriye kalan
Ve ben de
Mecburen de olsa alışamadım
Hayat denen şeye
Veyahut
Açıp bakınca toprağa dönüşen
O büyülü hazineye
Bir yanım her zaman boşta
Çünkü; ben hiç sevmemişim
Şiirlerden başka ruhu
Fırsat da vermemişim kendime
Ben eski ben değilim
Ruhumdan ötede taylar koşturur
Ben eski ben değilim
Gölgemden bile kaçmayı unuttum
Ki gölgem, hiç peşimi bırakmaz
İçten içe hayranım
Dudağındaki her söze
İçten içe sevdim belki
Ne de olsa gölge benim
Ki gölge artık daha da yakın
İster uçmaya kalkış
İstersen koşmaya
Gönül tayları artık senle
Yeter ki peşimi bırak
Yanım hala boşta
Bir ömür böyle sürmez
Ansızın kapıma dayan!
Aralığından izleyen
O gözlerle karşılaşırsın belki...