İçimden dünler geçer...
Zamanın kusmuş ruhu,
Bir yıkık duvara siner,
Yanık naylon kokulu.
Ağaç delen buhurdur,
Yıkanan ölüdeki gözler.
“Tıpkı ben, tıpkı ben”,
Kuş dilindeki sözler...
Tutulmuş dilimdeki,
Buz kırığıdır dişim,
O kalp helvaya gizli
Tenekeli deli kardeşim.
Ağlamak mı lazım, niçin?
Giz dolu, buruk hatıraya,
Zehir gibi pazar akşamında,
Geçmez her pazartesi için.
Kayıt Tarihi : 26.12.2023 10:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir çocukluk hatırasıdır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!