Eski Günlerim Şiiri - Navruz Kaplan

Eski günlerimden aklımda kalan
Ne güler açardı kurudu kökten
Seni benzetemem kuruyan güle
Sen belki çınarsın gölgen çok büyük

Sen bana bende sana bağlıyıdım
Şimdi ne oldu ki yıkıldı köprü
Adını ben burda bin sefer andım
Sana ne oldu ki ben ölmedim ki

Ben burda yaşarken kulağım seste
Rahtsız edemem benim kimim var
Kuş gibi yüreğim uçuyor burda
Özledim sizleri biti sermaya

Siz orda ben burda ama sevgi var
Mutluluk gönderin ihtiyacım var
Kerem gibi yansam ne farkeder ki
Külüm evde bir köşede saklanır

Boş verin beni fazla sevmeyin
Alıştım ben burde yola bakmaya
Telfonda bir kaç kelme edersen
En sonda ağlatma kendim ağlarım

Samana benzetim kendimi burda
Kızgın güneş ben çok yedim terledim
Nevruz günü doğdum borçluyum belki
Ne varsa sana borcum öderim