Eski Günler Şiiri - Veli Akca

Eski Günler

Gülüşlerimiz vardı
Sokaklarda yankılanan
Kahkahalarımız vardı
Gökyüzünde kaybolan
Dünya çok küçüktü
Evlerimiz vadı tek kat
Bir mahalleye sığardı bin hayat
Bahçeler, cıvıl cıvıl avlular,
Çeşemelerden çağlayan sular...
Yol boyu sıra sıra ağaçlar
Yüz metre ilerde çiçekli yamaçlar
Tabiat kendi şarkısını söylerken
Ona eşlik ederdi kuşlar
Bir başka güzeldi çayırlı yokuşlar
Tozlu yollarda atların toynak izi
Bereketli topraklara götürürdü bizi
Koyun sürüleri, çıngırak sesleri
Yanık bir kavalda dile gelirdi
Yağız çobanların hisleri
Sağım çocuk, solum çocuk
Yazın yamalı don, kışın yırtık gocuk
Gaz lambalarının ise boyanır
Saatlerce yanardı fitili
Daracık evde misafirler olurdu yatılı
Normaldi bazen günlerce yatılı kalmak
Adettendi hatır, gönül almak
Bir bohçada dürülü beklerdi
Herkesin ekmeği, aşı
Tıklım tıklımdı ağaç gölgesi, çeşme başı
O zamanlar her şey doğaldı
Tabiat henüz bozulmamıştı
"Nerde eski günler." diye
Şiirler yazılmamıştı
Eeee, Ağcaozan şimdi devir değişti
Andın o güzel günleri
Kalemin geçmişe bir not düştü

Hey gidi eski günler, hey!..

23 Eylül 2020 Veli Akca