Eski Günler Şiiri - Üstün İzat

Ne hoştu o eski günler
Çocukluğumun deniz görmeyen penceresi
Öküz gözü boğazkere, bir de
Elazığ'ın kapalı çarşısı
Hafta sonu sümer sinemasında biterdi düşler
Düşlerde gördüğüm gemiler bile
Bana bir ömür yeterdi...

Ne hoştu o eski günler
Övündüğüm gençliğim
Aşkından nöbetlere yakalandığım Neriman
Bahçesinden üzüm çaldığım Şükrü Bey
Kıskançlık yüzünden başıma yediğim taş
Uğruma kurşun yiyen vefalı arkadaş...

Ne hoştu o eski günler
Bilinçlsizliğin mutluluğu
Yoksulun hesabını soracak yürek
Acılara gülen
ve umursamayan ölümü
Aldatan bir sevgili için
Göllerden nilüfer
Dallardan manolya koparan...

Ne hoştu o eski günler
Baba parasıyla
Löbon'dan pastalar ısmarlamak sevgiliye
Sonra çıkıp Beyoğluna naralar atmak
Sosyalizm diye
Penceremden yakalamam denizi
Ve giden sevgililer ardından ağıtlar yakmak...

Ne hoştu o eski günler
Panayot'da şaraplar içip
Aşiyan'da bülbül sesi dinlemek
Kavga etmek
Bizim olmayan sevgililer
Mama EVA'dan satın aldığımız orospu
Yüzünü görmediğimiz amele
Adını bilmediğimiz köylü
Tatmadığımız nimetler için...

Ne hoştu o eski günler
Gündüzü tanımamak
Geceyle haşır neşir
Elimizde bir tebeşir
Ders vermek duvarlara
Az mı kırdık Ami'lerin aynalarını
Beyazıt'ta söyledik özgürlük şarkıları
Gülerek içtik mapusta çorbamızı

Nehoştu o eski günler
Karlarda yattık hasta olmadık
Hırsızlardan bile birşey çalmadık
Gemiler giderken çok üzgündüler
Öküzgözü boğazkere değişti
Şimdi şarap gibiler
Sevgiler bir kaybolup bir göründüler
Gene de ne hoştu o eski günler...