Bu akşam eski resimlerime baktım biraz,
“Zamanla nasıl değişiyor insan
Hangi resmime baksam ben değilim.”
O kadar değişmişim ki anlatamam…
Eskiden söylerlerdi de inanmazdım,
Babama benzemişim günden güne…
Demek ki şair haklı bu sözünde,
Değişiyor insan zamanla…
Acaba değişen sadece insanın yüzümü,
Yok ben babam gibi düşünmeye de başladım,
Vakit ilerledikçe…
Eskiden ne kadar da bencilmişim ben,
Bunu anlamak için otuz beş değil erken…
Geç kaldım mı acaba,
Senden özür dilerim.
Sana şimdi de ihtiyacım var baba,
Uzaklardan mübarek ellerini öperim….
Kayıt Tarihi : 2.5.2010 12:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Şeker](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/02/eski-fotograflar-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!