Eski Film Şiiri - Seyfullah Bolat

Ben bir film izliyorum, çekilmiş eskilerde;
Belli belirsiz olmuş sahnelerin kimisi.
Gönlüm her sahnesini iyi görmek diler de,
Dönüp dönüp seyreder, yok bu filmim gibisi.

Bu kırılmış, silinmiş eski sahneler beni
Bir figüran rolüyle çeker filmin içine.
Her bir seyredişimde birçok sahneyi yeni
Fark eder de giderim ta ki Hind'e ve Çin'e.

Elden uçurmuşluğun yenik duygularıyla
Geri dönüp izlerim, yıllar var ki bu filmi.
Her dönüşte gönlümde yeni kurgularıyla
İzlediğim bu filmim ne acaip değil mi?

Dönüp dönüp buruk bir hüzünle izlediğim
Bu eskiyip kırılmış filmin piyesi benim.
Silinmiş sahnelerde içimde gizlediğim
Beni çekip götüren hicran bestesi benim.

Nüfûz eder gönlüme en derin yerlerinden,
Fırat türkülerinin buruk acısı gibi.
Akşamleyin tutuşan ateş kederlerinden,
Bu sahneler yaralar hicran sancısı gibi.

Her zaman seyrederim bir figüran gözüyle,
Bu filmi baştan sona olmadan baş kahraman.
Hasretle hissederim gönlümün ta özüyle,
Figüranı olduğum bu filmimi her zaman.

Sahneler silinmeye sararmaya başladı;
Sanıyorum bu filmin yine sonuna geldik.
Kırık dökük umutlar kararmaya başladı.
Şu uzunca yolun son istasyonuna geldik.

(28.06.1997 / ANKARA)