Eski Evin Anısı Şiiri - Ozan Efe

silinmiş ayağın izi
ören evi merdiveni
kilitlemiş yürek sizi
tel dolaba eldiveni

yakıcı güneş altında
kara üzümü Çaltında
koca kuyu hatılında
unutmamış da seveni

akşam serini çıkalım
ikindi yağmur akalım
gölgene de bir bakalım
kimsecikler yok döveni

sarı gül ışığın yolda
güneşin tozu da çulda
terliğinde hüzün folda
terliği sürümüş yeni

gevmiş gevelemiş enik
devedikenim üşenik
saltanatına mı yenik
kalmamış hiç dinleyeni

üzerliği de unuttuk
beton evleri donattık
yüreğimizi kanattık
çaltılıkta dileyeni

ne çamaşır ipi kalmış
sıvası uykuya dalmış
kocamandı bak ufalmış
dar kapın boyun eğeni

kırık pencerenin camı
gelen Ramazan Hoca mı
Adnan Aktaş’a ricamı
unutmamış kim beğeni

tozlanmışsa gördüklerin
sırtındaydı ördüklerin
kuru dalı çördüklerin
hayli zamandır değeni

ne saklambacı ne taşı
söndürmemişler ataşı
burnumdadır ekmekaşı
kaymağı sıyrık leğeni

doyasıya güldüğümüz
ağlar iken öldüğümüz
yarım yüzyıl bildiğimiz
çıbığı bekler döveni

gökte neleri uçurduk
düşlerimizde göçürdük
kime şerbeti içirdik
al git camızı deveni

kaldı mı dersin küçük iz
sevinerekten gideriz
adam gibi yaşa deriz
duvara sarmış düveni
260711denizli