Eski Ev Şiiri - Güzin Eye Dündar

Yıllar sonra bu suskun

köşelerde neler var

renksiz duvarlarında

çocuksu kahkahalar

hiçbiri anlatamaz

şu kırık ayna kadar

tozlu ışıklarında

kaybolan gençliğim var

sevinçten rüzgar gibi

esip geçtiğim yollar

kollarına uzanıp

dost olduğum ağaçlar

parmak uçlarımda ki

renkli o küçük dünya

rüya gibi akşamlar

baygın rüzgar nerede

nerde tutuşan tenim

gözlerdeki ışık renk

sönüyor yavaş yavaş

hergün veda ederek.