İki göz oda,
eski bir ahşap evdi.
Tek olan anahtarı da;
Bilki, sendeydi...
Açılmışken kapılar
ardına kadar hep sana..
Keşke çarpmasaydın,
yüzüme her defasında...
Buradan yazmıştım
beğendiğini sandığım, şiirlerimi..
Şimdi süpürebilecekmiyim?
Etrafa dağılan kelimelerimi...
Şimdi lüks daire veriyorlar
bu sensiz, eski eve birileri..
Ölmedim daha, bilmiyorlar;
Tek evimdi, iki gözlü kalbim...
Kayıt Tarihi : 25.6.2010 16:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!