Eski,eskimeyen dünya! Şiiri - Fatih Kozan

saklı kalmış tüm benliğim,süslü cümlelerden uzak öylece yaşadımsa öylece yazmak.

ne uzağı anlatabilme çabası nede yaşanmışlığın günah çemberi,

adını akşamüstü koydum gün batımında,
büsbütün bir boşluk ve karşılığı olmayan duyguların kelime halinde,
ve uzayıp giden zamanda,hep yeni bir umut derken klişe ve yalın,
yine tükeniyoruz yalın ve usul usul..!

yeni umutlarla tükenmek ve eskimek duygularda.
hayatım yaşlanırken usul usul silikleşmek,
hani o kutup yıldızlarının kaydığı gökyüzünde bir karanlık olmak.
sevmezken küfürleri, lanetleri savurmak.
gün batımında her hücrene batan geçmiş günleri...
takılıp kalmadım aslında geçmiş,yitip gitmiş zamana.
ve bir umut hala var iken,
umutsuzluktan yoksun aslında gelecek,
lakin ne ben eski ben,nede bu zaman o zaman...
ruhum umut dolu,bedenim eski,duygularım eski dünya eski...
hani derler ya eskide keramet olsa nur yağardı bit pazarına..!
sanki tüm sevdalarım bit pazarında ve ben hala gelecek dünyanın antik sevdasında...!