Eski Dostuma Şiiri - Funda Söylemez

Bir yıldız kaydı geçti
Gönlümün gök kubbesinden
Hiç ufkumdan gider miydi gidişi
Sanırdım ki ölümüne benden

Şimdi andıkça eski, sıcak mevsimleri
Acı mı, tatlı mı bilmem,
Bir burukluk kalıyor içimde
O sessiz, sinsi fırtınadan sonra
Bilirim, gelmez o mevsimler geriye

Sen, sen değilsin artık,
Yoksun ki o gözlerin içinde
Baktıkça yabancısın
Konuştukça bambaşka

Yazık olmuş o çırpınışlara, üzülmelere
Değer miymiş şimdiki yırtık maskelere?
Herşey boş muymuş, dostluk yok muymuş?
Soruyorum kendime
Ve ağlayarak gülüyorum, şu şaşkın halime

Kendimi birşey sanmışım
Dostuyum deyip aldanmışım
Şimdi o dostluğun hayali figaramda
Yanlız serap olduğunu anlamışım

Kullanılmışım, harcanmışım
Hep boşuna kürek sallamışım
Sandalım taş üstüne oturmuş
Ben sığ deryalara kanmışım

Ufkumda güneşin battı
Şimdi o batan muhitte şimşekler çakıyor
Şimşeklerin ışığında görüyorum;
Yanıldım, seni yalnış tanıdım,
ESKİ DOSTUM...