Eski Dost Şiiri - Leyla Özercan

Duygu selimin bir damlasıydı
Seine Nehri’ne bıraktığım.
Champ Elysée’de bulduğum
şubatta ektiğim bir yudum mutluluktu
Ve çoğaltarak binlercesi kucaklamıştı beni
Ressamlar Tepesi’nin sanatsal kokusuydu
genzimi yakıveren.
Eiffel Kulesi’nin gizliden göz kırpışıydı
eski tanışıklığımızı ansıtan…
Opera Meydanı’nın tanıdık gülümseyişiydi
yüreğimi aydınlatan.
Parklardaki çiçeklerdi
renklerini mutluluğumdan alan.
Eski bir dostun sıcacık elleriydi avuçlarımdaki
Notre Dame’ın ihtişamıydı gözleri kamaştıran
Yeni bir merhabaydı,geçmişi ansıtıveren
Ruhumun kıpırdanışlarıydı anılarımı katmerleyen
Gözlerimi ışıklayan eski bir dosttu
kavuşmaktan mutluluk duyan bir dost
Eskiden gelen,geçmişi bugüne taşıyan
Sevdalarımı yoğaltan,sevgimi büyüten
Sıcacık,sevdalı,büyülü bir dost..
Paris’ti elleri ellerimde
Paris’ti yüreği yüreğimde
Ve Paris’ti dünümde,bugünümde! ...

(Paris)