Eski Dost Şiiri - Bekir Alim

Kendince gurur yapıp fiyakanı atsan da
Gaflet denen uykuya dalmışsın be eski dost
Ellerin başucunda koltuk edip yatsan da
Şimdi güçsüz takatsiz kalmışsın be eski dost

Bir zamanlar gururlu vakarlıydın sen oysa
Ne hallere düşmüşsün şansın, kaderin buysa
Nefretimle yazarım tüm âlem cihan duysa
Ar namusu unutup, salmışsın be eski dost

Her gün seni düşünüp hep aklına uyardım
İsmini sayıklayıp buz tutardım, buyardım
Ne zaman seni ansam yokluğunu duyardım
Üzgünüm son düdüğü çalmışsın be eski dost

Yaptığın nedametten iz kalmamış vakaya
Hani hiç bırakmazdın yapıştın mı yakaya
Aç karnını doyur git dört yüz gram okkaya
Seni tanımak çok zor no’lmuşsun be eski dost

Hep zevkini yaşadın kaçamak bakışların
Senin adına hesap verecek var mı yarın
Çekilmiş kan damardan kalmamış namus ar’ın
Kuru bir yaprak gibi solmuşsun be eski dost

Kim demiş eski dostlar düşman olmazmış diye
Kan ter içinde kalıp, pişman olmakta niye
Yazdığım bu satırlar benden sana hediye
Her zevkten hep payını almışsın be eski dost