Eski Defter Şiiri - Atilla Güler

bu gece
uyurken herkes
çıtı çıkmazken sokakların
evine çekilmişken bütün kalabalıklar
sessizce
kimseye görünmeden
mezarına gömdüm eskimişlerimi
attım toprağını kendi elimle
tümünü beni bende yok edenlerin

bütün sözleri dizdim boncuk gibi boynuna
yalandan gelip
hayatımdan gidemeyenlerin
kalın urganlarla bağladım ellerini
bütün vedaların
ve geriye dönmeyişlerin
doldurup düşleri bir testinin içine
kapadım sımsıkı ağzını
sihirli lambasından çıkmayacak cin
gerçekleştirmek için özlemleri

sana geldiğinde sıra
önce adını sildim hafızamdan
yüzünü
gözlerini
sıcak dokunuşlarını ellerinin
ve ıslak öpüşlerini
en son olarak
yüreğimi attım içine
tabutunun
ve kapağı kapadım

son toprağını da atıp
bu eski defteri kapadım
yoksun artık
yok

bir tek şarkıları silemedim kulağımdan
…kapatın bütün ezgileri
bu aşkı öldürmeliyim

05.04.2007

Atilla Güler