Eski Defter Şiiri - Yavuz Değirmenci

Yıllar sonra senle dönüp de geri
Anılarımızı alıp oturduk
Masaya bıraktık eski defteri
Göz göze gelmeden sessizce durduk

Bir şey vardı sanki anlatılmayan
Sımsıkı kapandı dudaklarımız
Oysa sözler dilimizin ucunda
Susunca çınladı kulaklarımız

Ürkek gözlerimiz yere bakarken
Yeniden tutuştu sevda çıramız
Dolu kalpler kirpiklerden taşarken
Damla damla düştü gönül yaramız

Yaprakları yırtık bu eski defter
Hayatımın içli hâtırasıdır
Başlığında sevda, öznesi keder
Müflis bir tüccarın faturasıdır

Bir arkadaş,bir emanet o bana
Yıllarca göğsüme koyup sakladım
Çamurlara düşüp lekelense de
Dudağımla öpe öpe pakladım

Gam yeli vurunca eski deftere
Birden açıverdi sayfalarını
Savrulup etrafa uçmasın diye
Beraberce tuttuk yapraklarını

Yazıların çoğu silik, sararmış
Bazıları ruhum gibi kararmış
Birkaçında sevda şiiri varmış
Her tarafı sen saydığım yıllardan

Arasından düştü bir eski resim
Çiçekle süslenmiş altında isim
‘’Bak bu sensin’’ derken titredi sesim
Selam verdi siyah beyaz günlerden

Ellerimiz birbirine değince
Bakışlar birleşti inceden ince
O anda sarıldık birbirimize
Bunu beklemişiz yıllar boyunca

Gözlerle başladı beklenen düğün
Vuslatla açıldı aşk denen düğüm
Terini terime karıp kokladım
DEĞİRMENCİ sanki rüya gördüğüm