Eski Çağlardan Kalma Şiiri - Salim Erben

Alevden bir karanfil idi öpüşündeki
Alın terimizle su verdiğimiz aşk
Olmadık anlarda çağırır beni
Güneş saçlarına dökülürken hanım
Her şafak ana dilin aşk olsun
Aynen diline doladığın yavrun gibi
Soldurmadan renkli düşlerle büyüt
Alnın akında yeşersin boy boy
Akşamın alaca karasında
İki dudak arası bir ateş oluyorsun
Geceleri ay düşüyor dağlara inat
Yeşillenir yürek ovalar ım
Sanma öyle çabuk geçiyor zaman
Başkaldırır asi susmalar ım
Dicle fırat gibi alnımda çizgiler
Tomur tomur dokunmadan yanar elim
Hani o sağnak bakışlı gözlerin
Sabahın ilk saatlerin de
Bir serinlik bir ferahlık tı içimde
Yavru bir serçenin sancılı umudu
Şimdi öyle doluyum ki ben sana
Yağmur yüklü bulutlar gibi
Toprağına dökülmeye hazır
Çılgın taylar gibi serserice
Doruklarda dolu dizgin dolaşan
Engel tanımaz kural bilmez
Ağız dolusu sesiz bir küfür
Öyle hoyrat öyle pervasız sen
Gittin gideli deli bir hüzün
Toparlayamadığım darmadağın gülüşün
Yoksa delice öpüşünmüydü özlediğim
Uykularına yasladığım hanım
Ört üstüne iklim siz düşen hazanı
Varsın boş kalsın sol yanım
Saklamaz beni bundan sonra
Şeyda bülbül gibi şakayan gülüşlerin