Eski Bir Şiir İçin Şiiri - Süheyl Üzel

Bugün, günlerden ayrılıklar
Az önce gönülden gönüle geçen bir sevdayı teğet geçti ayrılık 
Canımız uzun, ömrümüz acı
Üzerinde siyah bir leke gibi durduğumuz şu hayatın bir yerlerinde
Canımızı okuyacak bir şey var biliyorum
Biliyorum, ömrümüzü yiyip bitirecek bir şey var
Gün akşam oldu
Şimdi gidiyorum 
Birazdan cırcır böcekleriyle geceye serenat yapacağım
Portakal ve nergis kokularıyla dolduracağım koynundaki boşluğu
Satır arasına birkaç hüznün yerleştiği
Yorgun ve boynu bükük bir şiir bırakacağım size
Eski ve anlaşılmamış bu şiir
Tek sermayesi olacak ömrümün
Hüzün ise alınacak tek hissesi
Kusursuz bir aşkın ardından sürdüğümüz izin alnımızda bıraktığı o buruşuk leke,
O çirkin güzellik;
Bütün acıların perdesini indiriyor gözlerimize
Hiçbirimiz kusurlu değiliz aslında 
Kusursuz insan olmak dışında
Kalbimizi çoktan yitirdik 
Aklımızsa yaşlı bir karganın ötüş seslerinde
Nedense bir aşktan artakalan bütün hüzünler bana kalır
Ne vakit bir ayrılık yaşansa
Önce benim adım geçer hüznün kanlı sayfalarında
Çünkü ben bu kanlı hasadın çöp toplayıcısıyım
Bugün günlerden ayrılıklar 
Az önce gönülden gönüle geçen bir sevdayı alnının çatından vurdu ayrılık saat dört sularında
Etrafa saçılan bütün hüzünleri topladım
Topladığım hüzünlerle bir şiir yazdım sonra
Yazdıkça eskiyen, eskidikçe güzelleşen
Tuttum sonra hepsini tattım
Biraz acı idi biraz kekre
Saat dört sularında
Ve bir ikindi çayı kıvamında