Ne renkler kaldı ne tenler!
Siliniyor eskiden kalan son izler.
Ne çok sükut eden var.
Anladım bazen susmak gerekiyormuş.
Çığlık çığlık göz yaşı dökmek gerekiyormuş.
Şimdi eski bir radyoda ses yayılıyor ortamlara,
Gidiyorum bir nehirde bilinmeyen hayatlara.
Kök tutan yalnızlığımın sesi yayılıyor oralara.
Kayıt Tarihi : 21.12.2018 22:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!