Eski Bir Radyo Şiiri - Sinan Bayram

Aşk çalıyor eski bir radyoda
Baktığım her yerde sen varsın şimdi
Islak bir camdan süzülüyor hasretim
Delice bir şey bu belki çılgınca
Bilmem bu dibini bulduğum kaçıncı kadeh
Ama belli o da intihara meyilli
Tıpkı diğer dostları gibi
Ellerim bir uçurum olmuş anlayacağın
Ellerim ki bir aralar sımsıkı kenetlenirdi ellerine
Şimdi avuçlarımda yokluğunun dansı kalmış
Gönlümde ise bir yankı yokluğunun yankısı
Bir yalancı bahardın sen geldin geçtin gittin
Şimdi senden geriye kalan bu mevsim
Ne ağır hakikattır bir bilsen
Aşk tamam olmaktır demişti biri
Peki ben neden eksik kaldım
Ay ışığına boyun eğmiş
Bu şarkı da ne böyle
Efkarımla filizleniyor ah yalnızlığım
Artık istesen de bulamazsın aşk bakışlı bir ben
Gönlüm hala yangın yeri
Ama bakışlarım kaba ve sert
Artık aynaya düşmanca bakıp
Yokluğunu tazeliyor yüreğim
Ah bu bir yıpranış biliyorum aşk değil ki
Ve inan bu eski radyoda çalan şarkıda
Sadece yara mı dağlıyor
Ama sen sevdaydın değil mi
Ah duyuyorum görüyorum gökyüzü ağlıyor
Tüm aynalarda kırıp tekrardan topluyorum
Seni sensizliğimi