Eski Bir Portre Şiiri - Selim Seven

Bir fotoğraf karesinden sarkmış
Eskimiş yüzü aşkın
Yüzleşiyor güneşin çıplaklığıyla
Ortada dürüst bir yalnızlık korkusu
Sinmiş maskelerin sorumsuzluğuna
Yıldızlar hala parlak
Gece eskisi kadar sencil...
Bir aşk romanından hayatın orta yerine düşmüş gibi
Yalancı, bir o kadar aldanılası gülüşler
Tanıdıklığına ezilmiş bir serüvenin
Son yolcuları
Bu tren kadar eski bir macerada
Biletsiz aşkların, davetsiz konukları...
Herkes korkmuş, köşesine sinmiş
Sessizlik bangır bangır hükmediyor koridorlara
Utancın, pişmanlığın o ağır kokuları karışmış birbirine
Kırmızıdan koyu bir kıvamda vuruyor yüzüne yaşantıların
Yolculuk ne zaman başladı bilinmez ya
Bitmememeye yeminli gibi sürgünler.
Köşede sahipsiz, yolunu kaybetmiş bir çığlık
Kopmuş geliyor sebebi zindan bir sevdadan
Herşey yüzün kadar masalsı
Gidişin kadar unutulası...

Bir yalnız adam portresinden sızmış
İki damla göz yaşı
Gerisi bilindik, gerisi tanıdık
Dünde unutamadıklarımı
Bu günde yaşatma çabası...

Hepsi hepsi resmedilmemiş bir gülüşün ardında
Saklanmış bir tutam acı
Tebessümler kadar yasak
Avutulamayacak kadar acınası...

Kelkit - 2009