Eski Bir Militanın Öyküsü

Sokak arşivinden ağzına küfürler doluşturulan eski bir militanın öyküsü bu,
Gazete kupürlerinden sessiz sayfalara doğru, bir anlaşılmazlık diz boyu,
Kırık bir şemsiye gibi yağmurda, içine kapanan siyah paltolu adam,
Mütevazi duruşuyla sonbaharda son yaprağın, veriyor kente selam,
Kent yüz çeviriyor, sebepsiz bir karanlığın ufka çökmesi gibi.
Bu kez mağrur adımlarıyla adam, inletiyor beyaz zemini,
Kent gene de yüzünü dönüyor, densiz bir kadının nedensizliği gibi.
Kar bile o gün, ihanetine yağıyor,
Beyazın masumiyeti arkadan vuruyor.
Kırık bir şemsiye gibi yağmurda, içine kapanan siyah paltolu adam,
Gölgesinin arkasına sığınan dev gövdeleri fark ediyor olmasam,
Küçülmüş sanırdım, izohips çizgisini aşarken yaşam.
Kırık bir şemziye gibi yağmurda, içine kapanıyorken akşam,
Delikanlı bir güneşin rahmine dalıyor kara paltolu adam,
Sokak arşivinden ağzına küfürler doluşturulan eski bir militan,
Gülümsüyor bir devre, o devirden rant edinirken şarlatan,
Sonra, gazete kupürlerinden sessiz sayfalara doğru anlaşılmazlığı,
Gösteriyor kente afiş afiş, derinleşmeden aşılamayacak ulaşılmazlığı.
Yer altında yatırları, üstünde katırları bir kent paradoksu,
Çözülüyor böylelikle, sık sık saf tutarken münafıklar ordusu.
Sokak arşivinden ağzına küfürler doluşturulan eski bir militanın öyküsü bu,
Gazete kupürlerinden sessiz sayfalara doğru, bir anlaşılmazlık ömür boyu...