ayazın kavurduğu yoksul kıran kış bahçeme
aralık kalmış eski bir kapıdan sızdı nev bahar
aydınlık yüzlü yalazıyla titredi, soğuk gölgeler
ben alabildiğine mevsimleri yaşamaya gönüllü
seyrindeyken amber kokulu mimozaların, birden
kapandı yalancı kapı, üşüdü toz toprak yeniden
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



kâh gülüşün, kâh bakışın tazelenir belleğimde
biliyorum, herkes kendi kıyametini yaşıyor
bu yollarda sensiz yürümek içime sinmiyor
Ne kadar doğru. Zuhal Demiröz
Maziyi anan titrek bir yüreğin, içsel bir yansıması
gibi şiir.Cemre düşmesini bekleyen, özledikçe üşüyen
bir yüreğin seslenişi...
Tebrikler.
Saygıyla
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta