Eski Bir Kabile Şiiri - Ahmed Muaz Çığ

Karanlık zihinleri gördüm ve bağırdım
Sesim yalnızca cılızlığıyla yüzleşti
İyilik güzellik merhamet ve hoşgörü
Sadece dillerinde gezen söylemlerdi

Zihinleri kirli ve terbiye edilemezdi
Zaten pek konuşmayı da bilmezlerdi
Sözleri ellerinden ve ayaklarından geçerdi
Çünkü ataları da böyle dikte ederdi

Ölüm huzurlarını kaçırınca bir reddiye geldi
Ve insanlık ölümsüzlüğünü ilan ediverdi
Evet bu sarhoşluk ebediyetin keşfiyle geldi