Bir eski zaman insanıyım ben...
Hala gökkuşağının altından geçilebileceğine,
Uç uç böceğinin uğuruna inanan...
Yıldız kaydığında hala dilek tutan...
Hilal gördüğünde duasını yapan...
Yüzlerce yonca arasında hala dört yapraklı yonca arayan...
Eskilerden bir insanım ben...
Hala üzerine "tu" demeden başkasının elinden bıçak alamayan...
Güzel bir şey olduğunda belki nazarım değer diye "Maşallah" demeyi ihmal etmeyen...
Evde pişen yemek kokmuştur diye komşuya da bir tabak gönderen...
Tanımadığı insanlarla bile iletişim kurabilen...
Yaşlı insanlara otobüslerde kalkıp yer veren...
Dostluklara özen gösteren...
Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırını bilen...
Eski zamanlardan kalma bir insanım ben...
Benim gibi olanların hala çok fazla olduğuna inanan...
Ve insana inanmaktan, güvenmekten hala vazgeçemeyen...
Kayıt Tarihi : 2.7.2016 21:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!