Eski bir hikayenin solan yapraklarında k ...

Eski bir hikayenin solan yapraklarında kaldık.
Her sinema afişinde kendimize yer açardık.
Ben Yılmaz Güney olurdum mesela.
Sense Belgin Doruk.
Bana diyordun ki senden Yılmaz Güney olmuyor.
Bense ağzımı açıp demezdim senden de Belgin Doruk
Yazlık sinema afişlerine bakarak yıldızlarda fal tutardık.
Sen bir milyon yıldız arasında kaybederdin yıldızını.
Ben de kaybederdim sorduğunda ilk gördüğüm yıldız olurdu benim ki
Yıllar yıldızlarımız gibi kayıp gitti ellerimizden
Ne sen Belgin Doruk oldun
Nede ben Yılmaz Güney
Aslında vardı her hikayenin bir kahramanı.
Bizse kendi hikayemizin değil
Afişlerin içinde arardık kahramanları.
Sular akarak buldu yolunu
Rüzgar kaç kayayı kuma çevirdi.
Nehirler kaç ton su taşıdı bilmediğimiz yerlere.
Ama senle ben kaldık o yazlık sinemanın
Tahta çerçevesinde
Şimdi gün ışırken penceremden
Fesleğen kokusu dolar odanın içine.
Oysa yıllar alıp başını gitmiş.
Geriye ne kalmış bilir misin
Yaşadığımız şu coğrafyada.
15.07.2014