Eski bir hikayenin başlanğıcı ile (6)

Adam dedi prensesim sana söyledim
Sevgimin kapıları açık sonsuza kadar
Bir adımla girerdin ama çekildin geri
Çünkü korktun çevrendekilerin söyleyecekleri
Sözler için sevginin harcına çamur kattın
Bencilliğinle belki de haklıydın
Ama benim sevgi harcıma hiçbir şey katamazsın
Çünkü benim sevgin evrenlerin en temiz sevgisidir
Onda bir leke bulamazsın çünkü sende orda şahittin
Yine dedi adamına ben özgürüm özgür kalmalıyım
Adam düşündü yine inatçılığı üstünde güldü içinden
Adam onu anlıyor biliyor yaptıklarından yorgun olduğunu
Adam gözlerini yukarıya kaldırdı güneşe baktı
Halbuki bulutlar katman katmandı
O güneşi gördü ama insanlar göremiyordu
Güneş insanlara bakmıyordu
Çünkü adam aydınlığın ışığın kendisiydi
Ama kimse bilmiyordu.
Adam sustu o an
Onun için sessizlik hakimdi o an
Adam sessizliğin içine elini soktu
Çekmek istemedi elini
Sessizlik sıkı sıkıya elini tutmuş öpüyordu
Adam sessizliğin halini anlıyordu.
İşte o an sessizliğin şimşeği çaktı
Tüm gerçekliği,çıplaklığı ile
Adam anladı sorulacak soruyu
Sordu prensesi adamına
Yalın ve tek cevap istedi
BENİMİ,ONUMU?
Adam sen dedi ona sen
Sanki prensesinin evrenleri sarsıldı