Eski, çok eski zamanlardan kalma bir şehrin, çok eski zamanlardan kalma bir binasının altındaki, eski bir kahvede geçen bir mevzudur bu..
Otuz, otuzbeş yaşlarında, kirli sakallı, gözleri kan çanağına dönmüş, dilsiz olduğu düşünülen bir adam kahvede oturuyor; çayını içiyordu.
Hem kahveci, hem de kahvedeki diğer adamların şüphesini kazanmıştı bu adam. Dalıp gidiyor, sadece çayını içiyor ve hep susuyordu.
Herkes göz ucuyla adama, adam ise elindeki çay dolu bardağa bakıyordu. Adam çayı yudumlayıp bardağını tekrar masaya koydu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta