Eski Bir Dostu Gördüm Dün

eski bir dostu gördüm,
dün
sanki yıllar
hiç geçmemiş

o günler dedim ona,
“nasıldı? ” hatırlasana,
bir Filiz vardı hani,
sınıfın en güzeli

dedi: “hatırlamadım”
yalandı be sözleri!
neden mi inanmadım?
çünkü doldu gözleri

bıraksan oracıkta,
ağlayacak yüreği,
her yanı sardı telaş
ve titredi elleri

anlatsana Filiz’i
der gibiydi
hâlleri

saçları koyu renkti,
bakışı pek sadeydi,
pek fazla da gülmezdi,
ama iyi biriydi.

hayata sarılacak,
çok şeyler yaşayacak,
o narin filizi,
koparmazsa biri…

pek fazla konuşmadı,
hep beni dinledi,
beni değil be işte,
o hûlyalı Filiz’i!

vapur epey soğuktu,
“çay içelim mi? ” dedi.
“anlatmaya devam et”
“o güzel Filiz’ i! ”

ne geldiyse aklıma,
anlattım sıra sıra,
epey güldük aslında,
o deli yıllara

“çay ne güzelmiş! ” dedim,
birden bir şey söyledi:
“âşıktım ben ona,”
“şimdi kimdedir kalbi? ”

rıhtıma yaklaşmıştık,
aceleyle doğruldu,
yaptığı itiraftan,
sanki biraz mahçuptu.

birden “hoşça kal! ” dedi,
beni öyle terketti.
kalktığı yerde buldum,
o güzelin resmini.