Eski Bir Dost Tesellisi

Arnavut kaldırımlı dar sokakların,
Sıvası dökülmüş taş duvarların
Toprak kokan kerpiç evlerin
Yılların menteşelerini eğrilttiği,
Gıcırdayarak açılan
Ahşap kapılarını açıp,
Eğrilmiş ağaçları
Ha göçtü ha göçecek çatıların altında
Kilidiyle unutulmuş ceviz sandığın içindeki
Tozlu hatıralarımı açıyorum bu gün
Bu gün yedinci gün.
Kim duyar, kim dinler sesimi.
Bağırıyorum biri yardım edebilir mi?
Nafile geç bunları dercesine
Dalıyorum hatıraların içine.
Dalıyor çıkamıyorum.
Sonra dalıyorum…
Bir gıcırtı sesiyle kendime geliyorum.

Fırtınaların koptuğu,
Kasırgaların çıktığı
Hayat gemisinin alabora olduğu
Yedinci gün.
Ne kadar da uzun bir yedi gün.
Neler sığmadı içine neler.
Hey hat! Ne çaresizlikti onlar.
Kopan fırtınayı sükunete erdirecek
İki kelam edecek sevgili,
Kapattı kapıları.
O içeride ben dışarıda,
Kopan fırtınalara inat.
Ne o açıyor ne ben vazgeçiyorum.
Bu gün yorgun ve bitkinim.
Bu yüzden bu eski sokaklarda
Eski dostlarla hasbi hale geldim.
Eski dost dedikse de
Bunlar eskimeyen dostlar.
Yıllar geçmiş olsa da
Vefasızlık etsem de.
Hemen tanıdı beni.
Belki de dostların en vefalısı.
Parmaklarım arasına sarıldı.
İç geçirip önce yüzüme baktı.
Sessizce çakmağı yaktı.
Yıllardır erkek görmemişçesine,
Dudaklarıma sarıldı.
Nefes nefese bir öpücük.

17.07.2016