Çok kötüydüm,çıkış kapım yoktu.
Özgürlüğümün içinde hapis olmuş,
Sonumu bekliyordum.
Ağlamanın bile beni rahatlatmadığı,
Dudaklarımın gülmeyi unuttuğu,
Sevginin giderek uzaklaştığı bir limandım sanki.
Evet evet ben Karaköy Limanı’ydım.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
