Eski Bir Dost Şiiri - Oğuz Yirmibeş

Çok kötüydüm,çıkış kapım yoktu.
Özgürlüğümün içinde hapis olmuş,
Sonumu bekliyordum.
Ağlamanın bile beni rahatlatmadığı,
Dudaklarımın gülmeyi unuttuğu,
Sevginin giderek uzaklaştığı bir limandım sanki.
Evet evet ben Karaköy Limanı’ydım.
Eskisi kadar yakın değildim insanlara.
Kimse sevmezdi beni,
Herkes kaçardı benden koşar adımlarla.
Bir gün bir ses duydum
ve ardından kokusu geldi burnuma.
Tanıdık bir kokuydu ama çıkaramadım.
Tarih kokuyordu buram buram duygulandım.
Eski dostlar geldi aklıma.
Ne çok dertleşirdik Galata’yla Ayasofya’yla.
Sonra giderek yaklaştı sesler yanıma.
Elimden tutup kaldırdı beni.
Göz yaşlarımı sildi.
‘’Unutma İstanbul yanında’’ dedi