Eski Bir Dost Şiiri - Ceren Ateş

Eski bir dostla
Telefonda uzun uzun
Konuştum dün gece
Epey zaman olmuştu
Unutmuştum
Onunla sohbetin bana verdiği huzuru

Nasıl oldu da
Bu kadar erteledim ben böyle bir insanı?
Yıllar yılı
Yanındayken kendim olabildiğim
İlk dostumu
Nasıl oldu da
Böylesine görmezden geldim?

Başkalarının peşinden koşarken
Başkalarında asıl aradığımın
Hep o olduğunu fark etmeden
Nasıl böyle bir hataya düşebildim?

Sonunda da kendi benliğimi
Nasıl böylesine kitleyebildim
Onu başkalarında bulmaya çalışırken
Onu başkalarında bulamamışken
Neden böylesine ısrar ettim?

İlk dostumdu o benim
İlk sırımı paylaştığım insan
Birlikteyken gülmek için
Bir sebep bulmaya gerek olmayan tek kişiydi
Telefonda saatlerce konuştuğum
Bu yüzden evdekilerle papazlık olduğum
Birlikteyken rezil olup
Düşününce
Kahkahalara boğulduğum

Araya giren yıllar mıydı bizi birbirimizden koparan
Yoksa benim umursamazlığım mıydı
Ya da hayatın gidişatı mı?
Veya kader mi telaffuz edilmeliydi böyle anlarda
Yoksa mesafelere mi atmak lazım suçu?

Ne olursa olsun
Farkında olmakta güzeldir be
Ben artık farkındayım
Ve
Eski bir dostun
Yeniden tadına varmaktayım