Eski Bir Deniz Masalı

Ve seslendi tayfa.
''Kaptan kara göründü! ''
—Salak, o senin kara dediğin!
Aşımız, ocağımız, kadınımızdır.
Dilini yumuşat biraz, kibar ol!
Rüzgâr kızıp ta sürmesin bizi
Aylardır bitap düştüğümüz denize.
Dilinde palayı bilemiş kaptan
Yüreği ortadan ikiye böldü.
Uçsuz bir eziklik sardı kalbini
Tayfa gördüğünden pişmandı.
Aylardır aç bir şahin kesilen
Keskin gözlerinden utandı.
Aklını, rüzgârların körelttiği
Denizcinin yüreği zarif, dili kabadır.
Kabalığından gördüğü azarı
Yutkunacak! Evine dönmenin
Kadınına varmanın aşkı.
Pruva, direk
İskele liman
Merhaba medeniyet!
Diyen bakışların, yelkeni indirildi.
Denize sevdanın son sözleri
Birkaç kulaç açığa!
Babaya sarılan ipe ve martı çığlıklarına
Yosun kokan iskeleye serildi.
Denizin kokusu sinmiş üstüne
Ocak kokusu burnunda levendin.
Bir kaç gün kalacak belki evinde
Dönecek sabrı kalmayıp
Sevdiği ikinci kadın, yosun saçlı denizine.