Geriye gözyaşımdan ve hayellerimden başka ne kaldı söylsene hayat.
Şimdi elimde defterim ve kalemim yazıyorum yalnızlığıma sana, sensizliğe.
Her satırıma biraz göz yaşım birazda sensizliğim karışıyor kelimelerime.
Ben yine seni hece hece mısra mısra özlüyorum.
Ama sen gün gün,ay ay,yıl yıl benden uzaklaşıyorsun sevdiğim
Ama ben sana asırlar gibi yaklaşıyorum,
Ve sen yokken bir gün değil her gün ölüyorum.
Dalından koparılmış güller gibi soluyorum,
Tek farkımız yada tek ortak noktamız var aslında
Güllerin yaşamak için suya benimde sana ihtiyacım varken
O su bulamıyor, bende seni.
Deftri kapatırken bir kare fotoğrafın düşüyor.
Gözlerim gözlerine bakıyor, sonra gözlerim kapanıyor.
Ve kalbim yine sana atıyor.Yine sana kayıyor
Ellerim titriyor, aklıma olmayışın geliyor, olamayışın
Yanıma gelmemen, gelmiycek olman,
Canım yanıyor, alev alev içimi yakıyor.
Ve bir gün karşıma çıkıyorsun,
Sen ve eski bir ben, en çok içimi acıtan sen değilsin bu sefer
Eski olan benin, ben kalmayışı
Benim yerimi bir başkasının dolduruşu oluyor.
Olsun diyorum, varsın o mutlu olsun.
Dudaklarında yapmacık gülümsemeleriniz.
Arkamı dönüyorum, ama bu sefer ağlamıyorum
Göz yaşlarımı siliyorum ve dudaklarımda
Senden sonra ilk gerçek gülüşlerimi atıyorum tarihe.
Defterimi yırtıyorum, yine o fotoğraf çıkıyor karşıma.
Onuda yakıyorum, senide yakıyorum.
Yanımda olmadığın her dakikayı unutuyorum .
Senden geriye tek kalan gerçek saflığım oluyor.
Gülüşlerimin ardından tarihe bir not daha düşüyorum.
Ve kendi masalımı yazıyorum .
Son cümlesi ….sonsuza kadar mutlu.
Kayıt Tarihi : 23.4.2015 18:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!