Eski Bayramlar Eski İnsanlar

Yastığım hüzün kokuyor.
Harap, haram oldu güzellikler.
Zevkler, ardından giden bir nesil.
Kalemim ,dönmez bu kelâma.
Yazana, bilene dert gelir.
Söz de biten, gözden düşer.
Gözle görülmeyen, gönülde hafifler.
Bayram gelince eve, seyran olurdu gönüllere.
Nerede asımın nesli, burnumda tütüyor hevesi.
Hakikât, mahşere kaldı.
Bir sancak, sanma bu memleket.
Bitti minnet, kör oldu zihniyet.
Eski bayramlar demiyorum.
Eski insanlar vardı...