Eski Bayramlar Derken Şiiri - Salih Yıldız

Eski bayramlar derken; aslında özlem neye?
Bayramlar mı? Ve yahut çocukluk mu? Özlenen
Bugünkü çocuklar da, günü özler seneye
Belli ki bayram değil, giden ömür gözlenen.

Her günün her zamanın kendine has tadı var
Nedense hep geçenin, anısı var yâdı var
Bant ileri gitmesin, durma sar geriye sar
İlerisi karanlık, geçmiş daim sözlenen.

Geçen geçti elbette bir daha gelmeyecek
Hep bizlerle kalacak ve asla ölmeyecek
Ta ki son nefes bile, rüyayı bölmeyecek
Aranıyor nedense, biten, giden düzlenen.

Cümle yaşanan hayat, içimizde bir ukde
Gözümüz dala değmez, çakılı kalmış kök de
Sırtımıza vurulmuş, sermaye ağır yük de
Eskilere hasretlik, eski her an izlenen.

Kaçan balık büyük ya, geçen ömürde büyük
Bugünü değerlendir, gelecek olmasın yük
Sarhoş tekmil insanlık, sallanıyor kör kütük
Gelecek de ki korku, içimize gizlenen.

Ah nerde o bayramlar, şu bayramlar nerede
Suya kapılmış hepsi, sürüklenir derede
İster burada ister başka-başka yörede
Arıyor eskileri, gelecekle yüzlenen…